14 lutego 2017 r. Załącznik nr 1
PODSTAWA PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO DLA PRZEDSZKOLI,
ODDZIAŁÓW PRZEDSZKOLNYCH W SZKOŁACH PODSTAWOWYCH ORAZ
INNYCH FORM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
Podstawa programowa wychowania przedszkolnego wskazuje cel wychowania
przedszkolnego, zadania profilaktyczno-wychowawcze przedszkola, oddziału
przedszkolnego zorganizowanego w szkole podstawowej i innej formie wychowania
przedszkolnego, zwanych dalej „przedszkolami”, oraz efekty realizacji zadań w postaci
celów osiąganych przez dzieci na zakończenie wychowania przedszkolnego.
Celem wychowania przedszkolnego jest wsparcie całościowego rozwoju dziecka.
Wsparcie to realizowane jest przez proces opieki, wychowania i nauczania – uczenia się,
co umożliwia dziecku odkrywanie własnych możliwości, sensu działania oraz gromadzenie
doświadczeń na drodze prowadzącej do prawdy, dobra i piękna. W efekcie takiego wsparcia
dziecko osiąga dojrzałość do podjęcia nauki na pierwszym etapie edukacji.
Zadania przedszkola
1. Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających
nabywaniu doświadczeń w fizycznym, emocjonalnym, społecznym i poznawczym obszarze
jego rozwoju.
2. Tworzenie warunków umożliwiających dzieciom swobodny rozwój, zabawę i odpoczynek
w poczuciu bezpieczeństwa.
3. Wspieranie aktywności dziecka podnoszącej poziom integracji sensorycznej i umiejętności
korzystania z rozwijających się procesów poznawczych.
4. Zapewnienie prawidłowej organizacji warunków sprzyjających nabywaniu przez dzieci
doświadczeń, które umożliwią im ciągłość procesów adaptacji oraz pomoc dzieciom
rozwijającym się w sposób nieharmonijny, wolniejszy lub przyspieszony.
5. Wspieranie samodzielnej dziecięcej eksploracji świata, dobór treści adekwatnych
do poziomu rozwoju dziecka, jego możliwości percepcyjnych, wyobrażeń i rozumowania,
z poszanowaniem indywidualnych potrzeb i zainteresowań.
6. Wzmacnianie poczucia wartości, indywidualność, oryginalność dziecka oraz potrzeby
tworzenia relacji osobowych i uczestnictwa w grupie. Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 356 2
7. Tworzenie sytuacji sprzyjających rozwojowi nawyków i zachowań prowadzących
do samodzielności, dbania o zdrowie, sprawność ruchową i bezpieczeństwo, w tym
bezpieczeństwo w ruchu drogowym.
8. Przygotowywanie do rozumienia emocji, uczuć własnych i innych ludzi oraz dbanie
o zdrowie psychiczne, realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji,
pojawiających się w przedszkolu oraz sytuacji zadaniowych, uwzględniających
treści adekwatne do intelektualnych możliwości i oczekiwań rozwojowych dzieci.
9. Tworzenie sytuacji edukacyjnych budujących wrażliwość dziecka, w tym wrażliwość
estetyczną, w odniesieniu do wielu sfer aktywności człowieka: mowy, zachowania, ruchu,
środowiska, ubioru, muzyki, tańca, śpiewu, teatru, plastyki.
10. Tworzenie warunków pozwalających na bezpieczną, samodzielną eksplorację otaczającej
dziecko przyrody, stymulujących rozwój wrażliwości i umożliwiających poznanie wartości
oraz norm odnoszących się do środowiska przyrodniczego, adekwatnych do etapu rozwoju dziecka.
11. Tworzenie warunków umożliwiających bezpieczną, samodzielną eksplorację elementów
techniki w otoczeniu, konstruowania, majsterkowania, planowania i podejmowania
intencjonalnego działania, prezentowania wytworów swojej pracy.
12. Współdziałanie z rodzicami, różnymi środowiskami, organizacjami i instytucjami,
uznanymi przez rodziców za źródło istotnych wartości, na rzecz tworzenia warunków
umożliwiających rozwój tożsamości dziecka.
13. Kreowanie, wspólne z wymienionymi podmiotami, sytuacji prowadzących do poznania
przez dziecko wartości i norm społecznych, których źródłem jest rodzina, grupa w przedszkolu,
inne dorosłe osoby, w tym osoby starsze, oraz rozwijania zachowań wynikających z wartości
możliwych do zrozumienia na tym etapie rozwoju.
14. Systematyczne uzupełnianie, za zgodą rodziców, realizowanych treści wychowawczych
o nowe zagadnienia, wynikające z pojawienia się w otoczeniu dziecka zmian i zjawisk
istotnych dla jego bezpieczeństwa i harmonijnego rozwoju.
15. Systematyczne wspieranie rozwoju mechanizmów uczenia się dziecka, prowadzące
do osiągnięcia przez nie poziomu umożliwiającego podjęcie nauki w szkole.
16. Organizowanie zajęć – zgodnie z potrzebami – umożliwiających dziecku poznawanie kultury
i języka mniejszości narodowej lub etnicznej lub języka regionalnego – kaszubskiego.
17. Tworzenie sytuacji edukacyjnych sprzyjających budowaniu zainteresowania dziecka językiem
obcym nowożytnym, chęci poznawania innych kultur.
Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 356 3
Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym nie dotyczy:
1) dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu
na niepełnosprawność intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dzieci
posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na
niepełnosprawności sprzężone, jeżeli jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność
intelektualna w stopniu umiarkowanym lub znacznym;
2) dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu
na inne niż wymienione w pkt 1 rodzaje niepełnosprawności, o których mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 127 ust. 19 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe
(Dz. U. z 2017 r. poz. 59), oraz jeżeli z indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego
wynika brak możliwości realizacji przygotowania do posługiwania się językiem obcym
nowożytnym ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości
psychofizyczne dziecka. Osiągnięcia dziecka na koniec wychowania przedszkolnego
I. Fizyczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) zgłasza potrzeby fizjologiczne, samodzielnie wykonuje podstawowe czynności higieniczne;
2) wykonuje czynności samoobsługowe: ubieranie się i rozbieranie, w tym czynności precyzyjne,
np. zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł;
3) spożywa posiłki z użyciem sztućców, nakrywa do stołu i sprząta po posiłku;
4) komunikuje potrzebę ruchu, odpoczynku itp.;
5) uczestniczy w zabawach ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, naśladowczych,
z przyborami lub bez nich; wykonuje różne formy ruchu: bieżne, skoczne, z czworakowaniem,
rzutne;
6) inicjuje zabawy konstrukcyjne, majsterkuje, buduje, wykorzystując zabawki, materiały
użytkowe, w tym materiał naturalny;
7) wykonuje czynności, takie jak: sprzątanie, pakowanie, trzymanie przedmiotów jedną ręką
i oburącz, małych przedmiotów z wykorzystaniem odpowiednio ukształtowanych chwytów
dłoni, używa chwytu pisarskiego podczas rysowania, kreślenia i pierwszych prób pisania;
8) wykonuje podstawowe ćwiczenia kształtujące nawyk utrzymania prawidłowej postawy ciała;
9) wykazuje sprawność ciała i koordynację w stopniu pozwalającym na rozpoczęcie
systematycznej nauki czynności złożonych, takich jak czytanie i pisanie.
II. Emocjonalny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) rozpoznaje i nazywa podstawowe emocje, próbuje radzić sobie z ich przeżywaniem;
2) szanuje emocje swoje i innych osób; Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 356 4
3) przeżywa emocje w sposób umożliwiający mu adaptację w nowym otoczeniu,
np. w nowej grupie dzieci, nowej grupie starszych dzieci, a także w nowej grupie dzieci i osób dorosłych;
4) przedstawia swoje emocje i uczucia, używając charakterystycznych dla dziecka form wyrazu;
5) rozstaje się z rodzicami bez lęku, ma świadomość, że rozstanie takie bywa dłuższe lub krótsze;
6) rozróżnia emocje i uczucia przyjemne i nieprzyjemne, ma świadomość, że odczuwają
i przeżywają je wszyscy ludzie;
7) szuka wsparcia w sytuacjach trudnych dla niego emocjonalnie; wdraża swoje własne
strategie, wspierane przez osoby dorosłe lub rówieśników;
8) zauważa, że nie wszystkie przeżywane emocje i uczucia mogą być podstawą do
podejmowania natychmiastowego działania, panuje nad nieprzyjemną emocją,
np. podczas czekania na własną kolej w zabawie lub innej sytuacji;
9) wczuwa się w emocje i uczucia osób z najbliższego otoczenia;
10) dostrzega, że zwierzęta posiadają zdolność odczuwania, przejawia w stosunku
do nich życzliwość i troskę;
11) dostrzega emocjonalną wartość otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej.
III. Społeczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1) przejawia poczucie własnej wartości jako osoby, wyraża szacunek wobec innych osób
i przestrzegając tych wartości, nawiązuje relacje rówieśnicze;
2) odczuwa i wyjaśnia swoją przynależność do rodziny, narodu, grupy przedszkolnej,
grupy chłopców, grupy dziewczynek oraz innych grup, np. grupy teatralnej, grupy sportowej;
3) posługuje się swoim imieniem, nazwiskiem, adresem;
4) używa zwrotów grzecznościowych podczas powitania, pożegnania, sytuacji wymagającej
przeproszenia i przyjęcia konsekwencji swojego zachowania;
5) ocenia swoje zachowanie w kontekście podjętych czynności i zadań oraz przyjętych
norm grupowych; przyjmuje, respektuje i tworzy zasady zabawy w grupie, współdziała
z dziećmi w zabawie, pracach użytecznych, podczas odpoczynku;
6) nazywa i rozpoznaje wartości związane z umiejętnościami i zachowaniami społecznymi,
np. szacunek do dzieci i dorosłych, szacunek do ojczyzny, życzliwość okazywana dzieciom
i dorosłym – obowiązkowość, przyjaźń, radość;
7) respektuje prawa i obowiązki swoje oraz innych osób, zwracając uwagę na ich indywidualne
potrzeby;
8) obdarza uwagą inne dzieci i osoby dorosłe;
9) komunikuje się z dziećmi i osobami dorosłymi, wykorzystując komunikaty werbalne
i pozawerbalne; wyraża swoje oczekiwania społeczne wobec innego dziecka, grupy.
Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 356 5
IV. Poznawczy obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki
w szkole:
1) wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu
za pomocą komunikatów pozawerbalnych: tańca, intencjonalnego ruchu, gestów, impresji
plastycznych, technicznych, teatralnych, mimicznych, konstrukcji i modeli z tworzyw
i materiału naturalnego;
2) wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu
za pomocą języka mówionego, posługuje się językiem polskim w mowie zrozumiałej
dla dzieci i osób dorosłych, mówi płynnie, wyraźnie, rytmicznie, poprawnie wypowiada
ciche i głośne dźwięki mowy, rozróżnia głoski na początku i końcu w wybranych prostych
fonetycznie słowach;
3) odróżnia elementy świata fikcji od realnej rzeczywistości; byty rzeczywiste od medialnych,
byty realistyczne od fikcyjnych;
4) rozpoznaje litery, którymi jest zainteresowane na skutek zabawy i spontanicznych odkryć,
odczytuje krótkie wyrazy utworzone z poznanych liter w formie napisów drukowanych
dotyczące treści znajdujących zastosowanie w codziennej aktywności;
5) odpowiada na pytania, opowiada o zdarzeniach z przedszkola, objaśnia kolejność zdarzeń
w prostych historyjkach obrazkowych, układa historyjki obrazkowe, recytuje wierszyki,
układa i rozwiązuje zagadki;
6) wykonuje własne eksperymenty językowe, nadaje znaczenie czynnościom, nazywa je,
tworzy żarty językowe i sytuacyjne, uważnie słucha i nadaje znaczenie swym doświadczeniom;
7) eksperymentuje rytmem, głosem, dźwiękami i ruchem, rozwijając swoją wyobraźnię muzyczną;
słucha, odtwarza i tworzy muzykę, śpiewa piosenki, porusza się przy muzyce i do muzyki,
dostrzega zmiany charakteru muzyki, np. dynamiki, tempa i wysokości dźwięku oraz wyraża
ją ruchem, reaguje na sygnały, muzykuje z użyciem instrumentów oraz innych źródeł dźwięku;
śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie uczestniczy
w zbiorowym muzykowaniu; wyraża emocje i zjawiska pozamuzyczne różnymi środkami
aktywności muzycznej; aktywnie słucha muzyki; wykonuje lub rozpoznaje melodie, piosenki
i pieśni, np. ważne dla wszystkich dzieci w przedszkolu, np. hymn przedszkola, charakterystyczne
dla uroczystości narodowych (hymn narodowy), potrzebne do organizacji uroczystości
np. Dnia Babci i Dziadka, święta przedszkolaka (piosenki okazjonalne) i inne; w skupieniu
słucha muzyki;
8) wykonuje własne eksperymenty graficzne farbą, kredką, ołówkiem, mazakiem itp.,
tworzy proste i złożone znaki, nadając im znaczenie, odkrywa w nich fragmenty wybranych liter,
cyfr, kreśli wybrane litery i cyfry na gładkiej kartce papieru, wyjaśnia sposób powstania
wykreślonych, narysowanych lub zapisanych kształtów, przetwarza obraz ruchowy na
graficzny i odwrotnie, samodzielnie planuje ruch przed zapisaniem, np. znaku graficznego,
litery i innych w przestrzeni sieci kwadratowej lub liniatury, określa kierunki i miejsca na
kartce papieru;
9) czyta obrazy, wyodrębnia i nazywa ich elementy, nazywa symbole i znaki znajdujące się
w otoczeniu, wyjaśnia ich znaczenie; Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 356 6
10) wymienia nazwę swojego kraju i jego stolicy, rozpoznaje symbole narodowe (godło, flaga, hymn),
nazywa wybrane symbole związane z regionami Polski ukryte w podaniach, przysłowiach,
legendach, bajkach, np. o smoku wawelskim, orientuje się, że Polska jest jednym z krajów
Unii Europejskiej;
11) wyraża ekspresję twórczą podczas czynności konstrukcyjnych i zabawy, zagospodarowuje
przestrzeń, nadając znaczenie umieszczonym w niej przedmiotom, określa ich położenie,
liczbę, kształt, wielkość, ciężar, porównuje przedmioty w swoim otoczeniu z uwagi na wybraną cechę;
12) klasyfikuje przedmioty według: wielkości, kształtu, koloru, przeznaczenia, układa
przedmioty w grupy, szeregi, rytmy, odtwarza układy przedmiotów i tworzy własne,
nadając im znaczenie, rozróżnia podstawowe figury geometryczne (koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt);
13) eksperymentuje, szacuje, przewiduje, dokonuje pomiaru długości przedmiotów,
wykorzystując np. dłoń, stopę, but;
14) określa kierunki i ustala położenie przedmiotów w stosunku do własnej osoby, a także
w stosunku do innych przedmiotów, rozróżnia stronę lewą i prawą;
15) przelicza elementy zbiorów w czasie zabawy, prac porządkowych, ćwiczeń i wykonywania
innych czynności, posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi, rozpoznaje cyfry
oznaczające liczby od 0 do 10, eksperymentuje z tworzeniem kolejnych liczb, wykonuje
dodawanie i odejmowanie w sytuacji użytkowej, liczy obiekty, odróżnia liczenie błędne od poprawnego;
16) posługuje się w zabawie i w trakcie wykonywania innych czynności pojęciami dotyczącymi
następstwa czasu np. wczoraj, dzisiaj, jutro, rano, wieczorem, w tym nazwami pór roku,
nazwami dni tygodnia i miesięcy;
17) rozpoznaje modele monet i banknotów o niskich nominałach, porządkuje je, rozumie,
do czego służą pieniądze w gospodarstwie domowym;
18) posługuje się pojęciami dotyczącymi zjawisk przyrodniczych, np. tęcza, deszcz, burza,
opadanie liści z drzew, sezonowa wędrówka ptaków, kwitnienie drzew, zamarzanie wody,
dotyczącymi życia zwierząt, roślin, ludzi w środowisku przyrodniczym, korzystania z dóbr
przyrody, np. grzybów, owoców, ziół;
19) podejmuje samodzielną aktywność poznawczą np. oglądanie książek, zagospodarowywanie
przestrzeni własnymi pomysłami konstrukcyjnymi, korzystanie z nowoczesnej technologii itd.;
20) wskazuje zawody wykonywane przez rodziców i osoby z najbliższego otoczenia, wyjaśnia,
czym zajmuje się osoba wykonująca dany zawód;
21) rozumie bardzo proste polecenia w języku obcym nowożytnym i reaguje na nie; uczestniczy
w zabawach, np. muzycznych, ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych; używa
wyrazów i zwrotów mających znaczenie dla danej zabawy lub innych podejmowanych czynności;
powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki w grupie; rozumie ogólny sens krótkich
historyjek opowiadanych lub czytanych, gdy są wspierane np. obrazkami, rekwizytami, ruchem,
mimiką, gestami;
22) reaguje na proste polecenie w języku mniejszości narodowej lub etnicznej, używa wyrazów
i zwrotów mających znaczenie w zabawie i innych podejmowanych Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 356 7 c
zynnościach: powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki; rozumie ogólny sens krótkich
historyjek opowiadanych lub czytanych wspieranych np. obrazkiem, rekwizytem, gestem; zna
godło (symbol) swojej wspólnoty narodowej lub etnicznej;
23) reaguje na proste polecenie w języku regionalnym – kaszubskim, używa wyrazów i zwrotów
mających znaczenie w zabawie i innych podejmowanych czynnościach: powtarza rymowanki
i proste wierszyki, śpiewa piosenki; rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych
lub czytanych wspieranych np. obrazkiem, rekwizytem, gestem, zna godło (symbol) swojej
wspólnoty regionalnej – kaszubskiej.
Warunki i sposób realizacji
1. Zgodnie z zapisami dotyczącymi zadań przedszkola nauczyciele organizują zajęcia
wspierające rozwój dziecka. Wykorzystują do tego każdą sytuację i moment pobytu dziecka
w przedszkolu, czyli tzw. zajęcia kierowane i niekierowane. Wszystkie doświadczenia dzieci
płynące z organizacji pracy przedszkola są efektem realizacji programu wychowania przedszkolnego.
Ważne są zatem zajęcia kierowane, jak i czas spożywania posiłków, czas przeznaczony
na odpoczynek i charakter tego odpoczynku, uroczystości przedszkolne, wycieczki, ale i ubieranie,
rozbieranie. Bardzo ważna jest samodzielna zabawa.
2. Przedstawione w podstawie programowej naturalne obszary rozwoju dziecka wskazują
na konieczność uszanowania typowych dla tego okresu potrzeb rozwojowych, których
spełnieniem powinna stać się dobrze zorganizowana zabawa, zarówno w budynku przedszkola,
jak i na świeżym powietrzu. Naturalna zabawa dziecka wiąże się z doskonaleniem motoryki
i zaspokojeniem potrzeby ruchu, dlatego organizacja zajęć na świeżym powietrzu powinna
być elementem codziennej pracy z dzieckiem w każdej grupie wiekowej.
3. Nauczyciele, organizując zajęcia kierowane, biorą pod uwagę możliwości dzieci,
ich oczekiwania poznawcze i potrzeby wyrażania swoich stanów emocjonalnych, komunikacji
oraz chęci zabawy. Wykorzystują każdą naturalnie pojawiającą się sytuację edukacyjną
prowadzącą do osiągnięcia dojrzałości szkolnej. Sytuacje edukacyjne wywołane
np. oczekiwaniem poznania liter skutkują zabawami w ich rozpoznawaniu. Jeżeli dzieci
w sposób naturalny są zainteresowane zabawami prowadzącymi do ćwiczeń czynności
złożonych, takich jak liczenie, czytanie, a nawet pisanie, nauczyciel przygotowuje dzieci
do wykonywania tychże czynności zgodnie z fizjologią i naturą pojawiania się tychże procesów.
4. Przedszkole jest miejscem, w którym poprzez zabawę dziecko poznaje alfabet liter drukowanych.
Zabawa rozwija w dziecku oczekiwania poznawcze w tym zakresie i jest najlepszym
rozwiązaniem metodycznym, które sprzyja jego rozwojowi. Zabawy przygotowujące do nauki
pisania liter prowadzić powinny jedynie do optymalizacji Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 356 8
napięcia mięśniowego, ćwiczeń planowania ruchu przy kreśleniu znaków o charakterze
literopodobnym, ćwiczeń czytania liniatury, wodzenia po śladzie i zapisu wybranego
znaku graficznego. W trakcie wychowania przedszkolnego dziecko nie uczy się czynności
złożonych z udziałem całej grupy, lecz przygotowuje się do nauki czytania i pisania oraz
uczestniczy w procesie alfabetyzacji.
5. Nauczyciele diagnozują, obserwują dzieci i twórczo organizują przestrzeń ich rozwoju,
włączając do zabaw i doświadczeń przedszkolnych potencjał tkwiący w dzieciach oraz ich
zaciekawienie elementami otoczenia.
6. Współczesny przedszkolak funkcjonuje w dynamicznym, szybko zmieniającym się otoczeniu,
stąd przedszkole powinno stać się miejscem, w którym dziecko otrzyma pomoc w jego rozumieniu.
7. Organizacja zabawy, nauki i wypoczynku w przedszkolu oparta jest na rytmie dnia, czyli
powtarzających się systematycznie fazach, które pozwalają dziecku na stopniowe zrozumienie
pojęcia czasu i organizacji oraz dają poczucie bezpieczeństwa i spokoju, zapewniając mu zdrowy rozwój.
8. Pobyt w przedszkolu jest czasem wypełnionym zabawą, która pod okiem specjalistów tworzy
pole doświadczeń rozwojowych budujących dojrzałość szkolną. Nauczyciele zwracają uwagę
na konieczność tworzenia stosownych nawyków ruchowych u dzieci, które będą niezbędne,
aby rozpocząć naukę w szkole, a także na rolę poznawania wielozmysłowego. Szczególne
znaczenie dla budowy dojrzałości szkolnej mają zajęcia rytmiki, które powinny być prowadzone
w każdej grupie wiekowej oraz gimnastyki, ze szczególnym uwzględnieniem ćwiczeń
zapobiegających wadom postawy.
9. Nauczyciele systematycznie informują rodziców o postępach w rozwoju ich dziecka, zachęcają
do współpracy w realizacji programu wychowania przedszkolnego oraz opracowują diagnozę
dojrzałości szkolnej dla tych dzieci, które w danym roku mają rozpocząć naukę w szkole.
10. Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym powinno być
włączone w różne działania realizowane w ramach programu wychowania przedszkolnego
i powinno odbywać się przede wszystkim w formie zabawy. Należy stworzyć warunki umożliwiające
dzieciom osłuchanie się z językiem obcym w różnych sytuacjach życia codziennego. Może to
zostać zrealizowane m.in. poprzez kierowanie do dzieci bardzo prostych poleceń w języku
obcym w toku różnych zajęć i zabaw, wspólną lekturę książeczek dla dzieci w języku obcym,
włączanie do zajęć rymowanek, prostych wierszyków, piosenek oraz materiałów audiowizualnych
w języku obcym. Nauczyciel prowadzący zajęcia z dziećmi powinien wykorzystać naturalne
sytuacje wynikające ze swobodnej zabawy dzieci, aby powtórzyć lub zastosować w dalszej
zabawie poznane przez dzieci słowa lub zwroty. Dokonując wyboru języka obcego nowożytnego,
do posługiwania się którym będą przygotowywane dzieci uczęszczające do przedszkola lub
innej formy wychowania Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 356 9 przedszkolnego, należy brać pod
uwagę, jaki język obcy nowożytny jest nauczany w szkołach podstawowych na terenie danej gminy.
11. Aranżacja przestrzeni wpływa na aktywność wychowanków, dlatego proponuje się takie
jej zagospodarowanie, które pozwoli dzieciom na podejmowanie różnorodnych form działania.
Wskazane jest zorganizowanie stałych i czasowych kącików zainteresowań. Jako stałe
proponuje się kąciki: czytelniczy, konstrukcyjny, artystyczny, przyrodniczy. Jako czasowe
proponuje się kąciki związane z realizowaną tematyką, świętami okolicznościowymi,
specyfiką pracy przedszkola.
12. Elementem przestrzeni są także zabawki i pomoce dydaktyczne wykorzystywane
w motywowaniu dzieci do podejmowania samodzielnego działania, odkrywania zjawisk
oraz zachodzących procesów, utrwalania zdobytej wiedzy i umiejętności, inspirowania do
prowadzenia własnych eksperymentów. Istotne jest, aby każde dziecko miało możliwość
korzystania z nich bez nieuzasadnionych ograniczeń czasowych.
13. Elementem przestrzeni w przedszkolu są odpowiednio wyposażone miejsca przeznaczone
na odpoczynek dzieci (leżak, materac, mata, poduszka), jak również elementy wyposażenia
odpowiednie dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
14. Estetyczna aranżacja wnętrz umożliwia celebrowanie posiłków (kulturalne, spokojne
ich spożywanie połączone z nauką posługiwania się sztućcami), a także możliwość wybierania
potraw przez dzieci (walory odżywcze i zdrowotne produktów), a nawet ich komponowania.
15. Aranżacja wnętrz umożliwia dzieciom podejmowanie prac porządkowych np. po i przed
posiłkami, po zakończonej zabawie, przed wyjściem na spacer.